ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - บทที่ 865 ความสมดุลของทุกสรรพสิ่ง (2) จบเล่ม 1
- Home
- ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว
- บทที่ 865 ความสมดุลของทุกสรรพสิ่ง (2) จบเล่ม 1
บทที่ 865 ความสมดุลของทุกสรรพสิ่ง (2)
เขาต้องต่อสู้กับมหาทัณฑ์สวรรค์ ไม่ ไม่ มหาทัณฑ์สวรรค์นั้น ถูกขับเคลื่อนด้วยเต๋าสวรรค์
นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่อาจต้านทานได้ หากเขาไปโจมตี มันก็ย่อมจะเป็นเหมือนตั๊กแตนใช้แขนต้านรถม้า[1]…
หากเขาต้องต่อสู้กับพลังที่ส่งผลกระทบต่อเขา เขาต้องเห็นเส้นต่ำสุดของมหาทัณฑ์สวรรค์และ “พื้นที่ที่ยืดหยุ่น[2]”
จากมุมมองนี้ เขาต้องพิจารณาปัญหาและหาแนวทางแก้ไข
โชคยังดี…
ข้าได้เตรียมการไว้แล้ว
เมื่อเขาวางแผนจัดการเรื่องมหาทัณฑ์สวรรค์ปราบดาเทพ เขาก็ได้พิจารณาถึงสถานการณ์เช่นนี้แล้ว
เขาจำคำสอนที่เขาสอนหลิงเอ๋อร์หลายร้อยครั้งได้
“สิ่งที่เรียกว่า ไพ่ไม้ตาย คือ วิธีที่สามารถใช้เพื่อพลิกกลับสถานการณ์ในยามคับขันได้”
และเขาไม่เคยขาดวิธีการต่างๆ เช่นนั้น!
ฟิ้ว–
ทันใดนั้นก็มีเสียงแหวกฝ่าอากาศรุนแรงดังขึ้น
ในช่วงเวลาที่หลี่ฉางโซ่วปล่อยสายฟ้า กระสวยสีขาวเงินสมบัติวิญญาณเซียนเทียนก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง แล้วเข้าโจมตีที่ใบหน้าของหลี่ฉางโซ่ว
ขณะนี้ร่างของหลี่ฉางโซ่วกำลังนอนหงายหลัง แล้วเจดีย์เสวียนหวงที่อยู่เหนือศีรษะของเขาก็เปล่งลำแสงเจ็ดสีออกมา จากนั้นพลังลมปราณเสวียนหวงก็เข้าห่อหุ้มหลี่ฉางโชวเอาไว้อย่างแน่นหนา
ข้อความเสียงที่ฟังสบายๆ ของท่านปู่เจดีย์ดังก้องอยู่ในหัวใจของหลี่ฉางโซ่ว
“ศิษย์น้อย จงทำทุกอย่างที่เจ้าต้องการเถิด หากเจ้าสามารถตื่นขึ้นมาได้ทันเวลาและกลายเป็นศิษย์ของอาจารย์
นี่จะเป็นการทดสอบครั้งสุดท้ายก่อนที่เจ้าจะได้มากราบไหว้อาจารย์และกลายเป็นศิษย์ของอาจารย์”
ชัดเจนว่า ท่านปู่เจดีย์กำลังเตือนตัวเขาเองและยืนยันความคิดของตัวเขาเอง
ขอบคุณท่านปู่เจดีย์!
หลี่ฉางโซ่วสูดหายใจเข้าลึกโดยไม่สนใจลูกขนไก่ที่มาจากด้านข้างเลยและหลับตาลง
ทันใดนั้นโลกแห่งจิตก็หยุดชั่วคราว
“ชั่วเวลาพริบตา” ในแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ทอดยาวไกลไร้ที่สิ้นสุดในหัวใจของหลี่ฉางโซ่ว
ตำหนักเทพวารีแห่งศาลสวรรค์ ภัยพิบัติขององค์เง็กเซียนและองค์ราชินี ชนเผ่าซาง ส่วนต่างๆ ของวิหารเทพทะเล บนยอดเขาหยกน้อย สภาพแวดล้อมรอบๆ ประตูภูเขา บริเวณใกล้เคียงของวังมังกรแห่งทะเลทั้งสี่ บริเวณใกล้เมืองเฟิงตูในแดนยมโลก บนขอบทะเลเลือด บริเวณใกล้เคียงสุดขอบโลก และชายแดนดินแดนเทวะอุดร…
ที่หอส่วนตัวของเทพธิดาอวิ๋นเซียว แขนเสื้อของหลิงเอ๋อร์ และหน้าโต๊ะแต่งตัวของโหย่วฉินเสวียนหย่า…
ในขณะนั้นตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ทั้งหมด ระงับความผันผวนของพลังปราณวิญญาณของพวกเขาทันที!
มันบังเอิญว่า ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์เซียนจินทั้งสองคนในปากเสือปีศาจมีความสัมพันธ์เชื่อมต่อทางจิตที่อ่อนแอมากกับหลี่ฉางโซ่ว และในเวลานี้ มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความสามารถของหลี่ฉางโซ่วในการดำเนินการ… พลังเวท
มันไม่อาจถือเป็นพลังเวท แต่มันเป็นเพียงกลอุบายเล็กๆ น้อยๆ ที่หลี่ฉางโซ่วได้พัฒนาขึ้นมาเพื่อจัดการรับมือกับภัยพิบัติเช่นนี้ ‘ภัยพิบัติที่เข้าโจมตีหัวใจ’
ในแท่นวิญญาณ ดูเหมือนว่าหลี่ฉางโซ่วจะตกอยู่ในโลกที่สงบสุข
ร่างต่างๆ ที่กำเนิดจากเขา ได้ปรากฏขึ้นในทั่วทุกทิศทาง ไม่ว่าจะใกล้หรือไกล สูงหรือต่ำ…
การเกิด แก่ เจ็บ ตาย
ความสุข ความโกรธ ความเศร้า ความรื่นรมย์
เสียงนับไม่ถ้วนซ้อนทับกันกลายเป็นพระสูตรที่ดังสะท้อนอยู่ในหัวใจเต๋าของหลี่ฉางโซ่ว!
จิตใจของเขาเป็นหนึ่งเดียว
ไม่มีอะไรนอกจากข้า
เต๋าเป็นนิรันดร์
ความเงียบและความว่างเปล่า
แสงสีฟ้าเล็กๆ เบ่งบานออกมาจากหน้าผากของปราณวิญญาณของหลี่ฉางโซ่ว มันกวาดม้วนไปทั่วทุกที่ ครอบคลุมส่วนต่างๆ ของแท่นวิญญาณทันที ทำให้หัวใจเต๋าของเขาสงบสุขอย่างยิ่ง
ไพ่ไม้ตาย หัวใจเต๋าที่ว่างเปล่า!
เห็นแล้ว!
หลี่ฉางโซ่วอยู่ภายนอกแสงสีฟ้านี้ และมองเห็นเสี้ยวพลังงานสีดำที่เหมือนเส้นใยแมงมุมเกาะติดอยู่กับหัวใจเต๋าของเขาและอักขระเต๋าของแผนภาพไท่จี๋
นั่นคือภาพลักษณ์ของมหาทัณฑ์สวรรค์ในใจของเขา
ทว่าในเวลานี้ หลี่ฉางโซ่วไม่มีอารมณ์ใดๆ ในใจของเขา เขาลืมตาขึ้นอย่างสงบ ในขณะนี้เขา…
ไร้อารมณ์
หลี่ฉางโซ่วเปิดใช้งานพลังเวทและหัวใจว่างเปล่าของเขา และโลกในดวงตาของหลี่ฉางโซ่วก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และกระสวยสีขาวเงินที่เดิมทีพุ่งมาด้วยความเร็วสูงมากกลับช้าลงเล็กน้อยในการรับรู้ของเขา…
สัมผัสเซียนรับรู้ของเขาได้จับร่างผู้ทรงพลังยิ่งใหญ่ต่างๆ ของเผ่าปีศาจที่กำลังรีบพุ่งมาที่นี่
ตอนนี้ภายใต้การแยกตัวออกจากกันของไอพิษ มันก็กลายเป็นกลุ่มจุดสีต่างๆ และกำลังจะพุ่งเข้ามาที่นี่ในหนึ่งหรือสองอึดใจแล้ว
นี่คือโอกาสชี้ขาดชัยชนะ!
หัวใจเต๋าที่ใสกระจ่างและว่างเปล่าของหลี่ฉางโซ่วกำลังเคลื่อนไหวเวียนวน
หลี่ฉางโซ่วสามารถสรุปความเป็นไปได้ได้เจ็ดประการ แปดวิธี และเก้าแผน และยึดแผนการที่มั่นคงที่สุดในบรรดาแผนการเหล่านั้น
ไม้เฉียนคุนเคาะเบา ๆ และนอกเหนือจากพลังลมปราณเสวียนหวงที่อยู่ตรงหน้าของหลี่ฉางโซ่วนั้นแล้ว ก็ยังมีหลุมขนาดสามฉื่อปรากฏขึ้นในจักรวาล
พลังเวท : การเคลื่อนย้ายเล็กน้อยในจักรวาล
ด้วยความช่วยเหลือของสมบัติวิญญาณเซียนเทียน ไม้เฉียนคุน วิธีการเคลื่อนย้ายวัตถุของหลี่ฉางโซ่วจึงราบรื่นมาก มันราบรื่นดุจแพรไหมเลย!
ชู่ว!
ทันใดนั้นกระสวยสีขาวเงินก็ปรากฏขึ้นมาจากอากาศบางๆ ในม่านเลือดที่เสือปีศาจเปิดขึ้น และมันอยู่ตรงหน้าหัวใหญ่ที่อยู่ตรงกลางของเสือปีศาจ
ตามหลี่ฉางโซ่วสรุป เขาคาดถึงสาเหตุที่กระสวยนั้นรวดเร็วมาก นั่นก็คือช่วงเวลาระหว่างที่กระสวยบีบจักรวาลและปล่อยพิษนั้นสั้นมาก
บางทีอาจเป็นเพราะ ‘หน้าที่’ ทั้งสองนี้ได้รับการขัดเกลาจากแมงป่องโบราณให้เป็น ‘หนึ่งเดียว’
ทุกสรรพสิ่งในสวรรค์และปฐพีล้วนมีความสมดุล ยกเว้นสมบัติเซียนเทียนขั้นสูงสุด มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสมบูรณ์แบบ สมบัติเป็นเช่นนี้ และ ‘หน้าที่’ ของสมบัติก็เป็นเฉกเช่นดียวกัน
แม้กระบวนการขัดเกลาด้วยวิธีดังกล่าว จะทำให้การลอบโจมตีราบรื่นมาก แต่ก็มีจุดอ่อนอย่างแน่นอน——
ไม่สามารถหยุดการปะทุขึ้นของสมบัติได้
มันเป็นเช่นนั้น!
หลี่ฉางโซ่วเคลื่อนย้ายกระสวยสีขาวเงิน และไม้เฉียนคุนไปยังต่อหน้าเสือปีศาจ
มันพุ่งระเบิดออกมาเป็นแสงสีขาวที่เต็มไปทั่วท้องฟ้า แล้วดับลงในทันที และปล่อยพิษที่ทำให้เซียนจินไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างง่ายดาย…
พิษนี้น่าจะมาจากวิญญาณแมงป่องนั่นเอง แต่นั่นก็ไม่สำคัญ
หลังจากที่หลี่ฉางโซ่วใช้การเคลื่อนย้ายเล็กน้อย แล้วร่างของเขาก็เคลื่อนไหวแวบวาบไปอีกครั้ง
เขาพยายามอย่างดีที่สุดที่จะอยู่ให้ห่างจากวิญญาณแมงป่อง แล้วธารแสงสองสายก็พุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเขา และพุ่งสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า
ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ที่ถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วยธารแสงเหล่านั้นล้วนส่งเสียง “ฮ่า” อออกมาย่างพร้อมเพรียงกัน ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีธารแสงปรากฏขึ้นมาจาก ‘ถุง’ ที่ด้านหลังเพิ่มเติมมากขึ้น อีกด้วย…
มันดูราวกับดอกไม้ไฟในช่วงเทศกาล พวกเขาระเบิดขึ้นสู่ท้องฟ้าทันที!
………………………………………………………………..
[1] หมายถึงคนที่ไม่รู้จักประมาณตน ทำอะไรไม่ดูกำลัง และความสามารถตัวเอง ไปทำเรื่องที่ทำไม่ได้ ไม่เจียมตัว ทำอะไรเกินตัวจนเดือดร้อนนั่นเอง
[2] คือพื้นที่ที่มีความยืดหยุ่น สามารถปรับเปลี่ยนการทำงานได้ตามความต้องการ ทำให้มีความยืดหยุ่นและตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงได้
ข้อความถึงนักอ่าน
@pb-inkstone-fantasy
จบเล่ม 1
และลแล้วก็โดนเทจ้าาาา