พันธสัญญาลวงรัก - ตอนที่ 269 ทำแบบนี้มันคุ้มแล้วเหรอ

    ตอนที่ 269

    ทำแบบนี้มันคุ้มแล้วเหรอ

    ราวกับกระแสไฟฟ้าแผ่ซ่านออกมาจากฝ่ามือ ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรีบหดตัวอย่างไม่สบายใจและอยากจะปลีกตัวออกไป

    มู่อวี้เฉิงสังเกตเห็นพฤติกรรมของเธอจึงกอดเธอให้แนบชิดยิ่งขึ้น

    เขาหรี่ตามองเธอในอ้อมกอดและยิ้มเบา ๆ “รออีกแป๊บเดียวคุณก็รู้เอง”

    มู่อวี้เฉิงคลายมือออกเล็กน้อย โดยรักษาท่าทางไม่ให้แนบชิดจนถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้สึกอึดอัดจนเกินไป

    เขารักษาท่าทางไว้จนทั้งสองเดินกลับเข้าไปในงานเลี้ยงอีกครั้ง

    “เงยหน้าแล้วยิ้ม” มู่อวี้เฉิงพูดเตือนเบา ๆ

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวบีบบังคับให้ตนเองเพิกเฉยต่อความลุ่มร้อนที่แผ่ซ่านออกมาจากเอว และแสดงรอยยิ้มอันสง่างามบนใบหน้า

    มู่อวี้เฉิงหยิบแก้วไวน์แดงจากบริกรที่เดินผ่านมาแล้วเดินพาถงเหมี่ยวเหมี่ยวไปยังกลุ่มฝูงชนที่กำลังพูดคุยกัน

    “ผู้อำนวยการเย่” มู่อวี้เฉิงพูดทักทายหนึ่งในนั้นด้วยความเคารพ

    ผู้อำนวยการเย่หันกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ผมก็นึกว่าใคร คุณมู่นี่เอง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”

    “นานแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน พ่อผมพูดถึงคุณอยู่บ่อย ๆ” มู่อวี้เฉิงพูด

    ผู้อำนวยการเย่มองดูถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มู่อวี้เฉิงแล้วถามว่า “อวี้เฉิงจะไม่แนะนำสุภาพสตรีท่านนี้ให้เรารู้จักหน่อยเหรอ? คุณคนสวยคนนี้คือ…”

    หลังจากที่ได้ยินคำพูดของผู้อำนวยการเย่ ผู้คนรอบข้างก็เงี่ยหูฟัง

    พวกเขาทุกคนเห็นเหตุการณ์ที่มู่วี้เฉิงบีบบังคับให้ผู้หญิงคนนี้ขึ้นไปเต้นรำบนเวทีด้วยเมื่อสักครู่นี้

    กล่าวได้ว่าพวกเขาต่างตกใจกันมาก

    บางคนบอกว่าผู้หญิงคนนี้เข้าไปเป็นมือที่สามระหว่างมู่อวี้เฉิงกับหลัวฉิงคง

    บางคนบอกว่านี่คือคู่หมั้นของมู่อวี้เฉิง และหลัวฉิงคงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ

    พวกเขาไม่ใช่พวกชอบติฉินนินทา เพียงแต่อยากรู้เรื่องราวของมู่อวี้เฉิงเท่านั้น

    “นี่คือถงเหมี่ยวเหมี่ยว เธอเป็น…”

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้ซึ้งถึงความตั้งใจของมู่อวี้เฉิงเป็นอย่างดี

    เขาต้องการป่าวประกาศความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ดังนั้นถงเหมี่ยวเหมี่ยวจึงรีบหยิกเอวเขาเพื่อส่งสัญญาณว่าให้เขาตระหนักถึงคำพูดของตนเองให้ดี

    มู่อวี้เฉิงที่กำลังแสดงสีหน้ายิ้มแย้มรู้สึกเจ็บจี๊ดที่เอวขึ้นมาทันใด และเข้าใจได้ในทันทีว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวหมายถึงอะไร

    เขาจึงเปลี่ยนคำพูด “เป็นผู้จัดการของสตีเฟนกรุ๊ปครับ”

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่ามู่อวี้เฉิงไม่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา

    คนอื่น ๆ ต่างพากันรู้สึกผิดหวัง

    มู่อวี้เฉิงหันกลับมามองถงเหมี่ยวเหมี่ยวและส่งยิ้มให้เธอ ในเมื่อเธอไม่ต้องการให้เขาป่าวประกาศความสัมพันธ์ เขาก็จะดำเนินการอย่างช้า ๆ เพื่อรอคอยวันที่เธอเต็มใจ

    ถึงอย่างนั้นผู้เผด็จการยังต้องการกล่าวคำปฏิญาณเสมอ

    หลังจากนั้นมู่อวี้เฉิงก็พาถงเหมี่ยวเหมี่ยวเดินเข้าไปทักทายลูกค้าจำนวนมาก

    หลัวฉิงคงยืนมองอยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูวงแขนของเขาโอบกอดถงเหมี่ยวเหมี่ยวอย่างใกล้ชิด ขณะที่เธอลดสถานะเหลือเพียงผู้ชมเท่านั้น

    หลังจากงานเลี้ยงจบลง หลัวฉิงคงแทบจะทนไม่ไหวที่จะกลับบ้าน

    เธอกลับมาถึงบ้านตอนที่ผู้ช่วยเข้ามารายงานผลพอดี

    “คุณมู่กับถงเหมี่ยวเหมี่ยวมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน ตอนนี้อายุได้ห้าขวบแล้วค่ะ” ผู้ช่วยรายงานด้วยความเคารพขณะยื่นถุงกระดาษสีน้ำตาลให้หลัวฉิงคง

    คุณนายหลัวตกใจมากเมื่อได้ยินคำรายงานของผู้ช่วย

    มู่อวี้เฉิงมีลูกกับผู้หญิงคนนั้นแล้วจริง ๆ

    เธอถึงกับสงสัยว่าเธอหูฝาดไปหรือเปล่า

    หลัวฉิงคงที่ได้ยินเช่นนั้นรีบเปิดถุงกระดาษและหยิบข้อมูลด้านในออกมาอ่าน

    หลังจากอ่านจบแล้ว เธอรู้สึกได้ถึงความโกรธเคืองที่พลุ่งพล่านขึ้นมาบนใบหน้า

    “แม่ ดูสิคะ ลิ่นอวี๋เหยียนทำแบบนี้หมายความว่ายังไง? เธออยากจะให้หนูไปเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวหรือไง?” หลัวฉิงคงยื่นเอกสารให้คุณนายหลัว

    เธอไม่ได้เรียกลิ่นอวี๋เหยียนว่าคุณนายหลัวด้วยความเคารพอีกต่อไป แต่เธอเรียกชื่อจริงอีกฝ่ายแทนเพราะตอนนี้เธอกำลังโกรธจัด

    คุณนายหลัวหยิบเอกสารที่หลัวฉิงคงวางไว้ตรงหน้าขึ้นมาอ่าน

    พลางคิดในใจว่าลิ่นอวี๋เหยียนทำเกินไปแล้ว ทว่าตระกูลมู่ทรงอำนาจมากเสียจนเธอไม่อยากจะยอมแพ้

    “เธอกลับไปก่อน” คุณนายหลัวหันไปสั่งผู้ช่วย

    ผู้ช่วยพยักหน้าเบา ๆ และเดินกลับออกไป

    หลังจากผู้ช่วยเดินออกไปแล้ว คุณนายหลัวก็ตบหลังมือหลัวฉิงคงเบา ๆ

    เธอคอยพูดปลอบลูกสาวว่า “นั่นตระกูลมู่เลยนะลูก ถึงลูกจะต้องไปเป็นแม่เลี้ยงจริง ๆ แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ทุกคนอยากเป็น”

    หลัวฉิงคงเม้มปาก ใครอยากจะเป็นแม่เลี้ยงเด็กที่โตมาขนาดนี้แล้ว

    “อีกอย่างถ้าลูกกับมู่อวี้เฉิงเข้ากันได้ดี หลังจากนั้นลูกก็มีลูกเองได้นี่น่า ถึงตอนนั้นแล้วใครจะไปจำไอ้เด็กนอกคอกนั่นได้?” คุณนายหลัวพูดเกลี้ยกล่อมเธอ

    หลัวฉิงคงยังคงลังเลเมื่อได้ยินเช่นนั้น

    เธอเคยคิดว่าตระกูลหลัวเทียบอะไรตระกูลมู่ไม่ได้เลย และการที่เธอแต่งงานกับมู่อวี้เฉิงจะเป็นการช่วยยกระดับสถานะทางสังคม

    แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตระกูลมู่ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นเลย

    มู่อวี้เฉิงกลายเป็นผู้ชายที่มีลูกติด ต่อให้มีกุลสตรียินดีที่จะแต่งงานกับเขา และพวกเขาได้แต่งงานกันจริง ๆ แต่เธอก็จะได้เป็นแค่นางรองเท่านั้น

    คุณนายหลัวเริ่มพูดเกลี้ยกล่อมหลัวฉิงคงอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอไม่พอใจอย่างมาก

    อีกด้านหนึ่ง

    หลังจากที่งานเลี้ยงจบลง ถงเหมี่ยวเหมี่ยวกับมู่อวี้เฉิงวางแผนที่จะเดินทางกลับ

    “ฉันขอไปคุยกับรุ่นพี่ก่อนนะคะ” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพูดบอกมู่อวี้เฉิง

    เธอมาร่วมงานนี้พร้อมกับลู่ซีจวี๋ หากจากไปโดยไม่กล่าวคำอำลามันคงจะไม่สุภาพ

    มู่อวี้เฉิงที่ได้ยินเช่นนั้นจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ “ผมไปด้วย”

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบตกลง

    หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองคนก็เดินไปหาลู่ซีจวี๋

     ลู่ซีจวี๋หันกลับมาเห็นถงเหมี่ยวเหมี่ยวจึงบอกลาลูกค้าที่เขากำลังพูดคุยด้วยอยู่

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเดินขึ้นไปข้างหน้าและพูดเบา ๆ “รุ่นพี่ ฉันกลับบ้านก่อนนะคะ”

    ลู่ซีจวี๋ตอบกลับอย่างอบอุ่น “เดี๋ยวฉันไปส่ง”

    มู่อวี้เฉิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ได้ยินคำพูดดังกล่าวเช่นกัน

    เขาเดินขึ้นไปข้างหน้าและถือวิสาสะโอบไหล่ของ ถงเหมี่ยวเหมี่ยว “คุณลู่ไม่ต้องห่วงไปครับ เธอจะกลับพร้อมผม”

    หลังจากพูดจบ เขาก็เดินพาถงเหมี่ยวเหมี่ยวออกไป

    “แล้วเจอกันนะคะรุ่นพี่” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวบอกลาขณะถูกมู่อวี้เฉิงลากออกไป

    ลู่ซีจวี๋เฝ้าดูทั้งสองคนเดินจูงมือกันออกไปด้วยดวงตาที่มืดมนลง

    เขาเดินไปหยิบแก้วไวน์บนโต๊ะและดื่มมันหมดภายในอึกเดียวด้วยสีหน้าเย็นชา

    ใคร ๆ ก็สามารถบอกได้ว่าตอนนี้ลู่ซีจวี๋อารมณ์ไม่ดีนัก

     “ฮาย คุณก็อยู่ที่นี่เหรอ” คำทักทายเบา ๆ ดังเข้ามาในรูหูของลู่ซีจวี๋

    เขารู้สึกถึงกลิ่นหอมที่โชยออกมาจากร่างหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

     ลู่ซีจวี๋เงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาหา

    อินอวี่โหรวยกริมฝีปากขึ้นจนรอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้นบนใบหน้า เธอยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาโบกทักทายเขา

    อินอวี่โหรวมาร่วมงานเลี้ยงด้วยเช่นกัน แต่ตอนที่เธอเห็นลู่ซีจวี๋ เธอกลับพบว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวยืนอยู่ข้าง ๆ เขา

    เธอจึงไม่ได้เดินเข้ามาทักทายเขา

    มีบางครั้งที่ลู่ซีจวี๋เดินผ่านเธอขณะที่เธอกำลังพูดคุยกับแขกคนอื่นอยู่ แต่เธอจงใจหลีกเลี่ยงเขา

    ถึงอย่างนั้นสายตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่ลู่ซีจวี๋อยู่เสมอ และเห็นทุกอย่างที่เขาทำในวันนี้

    เมื่อเห็นว่าลู่ซีจวี๋ดูเหงาหงอยและดื่มเพียงลำพัง เธอก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้ามาหาเขา

    “ทำแบบนี้มันคุ้มแล้วเหรอ?” อินอวี่โหรวถาม

    เห็นได้ชัดว่าเขาชอบผู้หญิงคนนั้นมาก แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย

    นอกจากนี้ลู่ซีจวี๋ยังหาวิถีทางช่วยพวกเขาสองคน

    มันคุ้มแล้วเหรอ?